Koszty faktoringu cz. 2
Napisane 03.08.2021 przez BiznesPlan.me
Tagi: faktoring, kredyty, firma, biznes, finanse, finansowanie, zabezpieczenie kredytu, bank, kredyt, odsetki, ryzyko, windykacja, dług, odsetki, wierzytelności, rachunek bankowy, ROR, usługi, usługi finansowe, rachunek bieżący, raty kredytu, koszty, prowizja, oprocentowanie, marża, aktywa, pasywa, należności, księgowość, rachunkowość, ryzyko,
Oczywiście każdy przedsiębiorca może mieć rachunek w więcej niż jednym banku, ale taka sytuacja wiąże się również z problemami natury prawnej, ekonomicznej i organizacyjnej. Kredyt wpływa na strukturę bilansu, podwyższając pasywa (zewnętrzne źródła finansowania majątku firmy). Może to być źle odbierane zarówno przez kontrahentów, jak i instytucje finansowe, ponieważ struktura finansowania majątku z przewagą źródeł obcych może być zjawiskiem niepokojącym. W przypadku faktoringu zwiększa się samofinansowanie w przedsiębiorstwie. W przypadku kredytu, jeśli firma nie ma środków na spłatę raty, ponieważ jej kontrahenci opóźniają się ze spłatą należności, koszty odsetek karnych za opóźnienia w spłacie raty ponosi firma.
W przypadku faktoringu, jeśli odbiorcy opóźniają się ze spłatą należności, to oni, a nie faktorant, mogą być obciążeni odsetkami za zwłokę. Koszty faktoringu w stosunku do kredytu, z punktu widzenia faktoranta są niższe o koszt odsetek karnych. Oczywiście, jeśli faktorant nie będzie chciał narażać swojego dobrego kontrahenta (dłużnika) na ponoszenie tych kosztów, to może je pokryć sam. Pamiętajmy o tym, że korzystanie z faktoringu nie wyklucza jednoczesnego korzystania z kredytu. Firma może jednocześnie korzystać z obu źródeł finansowania!
Korzystanie z faktoringu jest wskazane dla firmy szczególnie w przypadku, gdy:
- ma ona stałych odbiorców towarów bądź usług
- chce zdyscyplinować dłużników do terminowego wywiązywania się z płatności
- nie dysponuje odpowiednim zabezpieczeniem niezbędnym przy ubieganiu się o kredyt
- ma nierównomiernie rozłożone w czasie zapotrzebowanie na środki pieniężne (okresowe)
- zależy jej na dokładnym planowaniu wpływów i wydatków
- ponosi znaczące koszty administracyjne z tytułu udzielanych kredytów kupieckich
- chce mieć szybki dostęp do środków pieniężnych
Przedsiębiorca, który decyduje się na korzystanie z faktoringu, musi się więc liczyć z następującymi opłatami na rzecz faktoranta:
- oprocentowanie
- marża
- prowizja
- opłaty za dodatkowe usługi finansowe
Oprocentowanie - związane jest z okresem finansowania, a co za tym idzie, jego wysokość zależy od długości okresu. Im jest on dłuższy, tym koszt odsetek wyższy. W przypadku faktoringu oprocentowanie może być pobierane z góry (wtedy przybiera formę dyskonta) lub z dołu. Warto zwrócić uwagę na to, że w przypadku płatności z góry powinna być ona nominalnie niższa niż z dołu, ponieważ wartość realna musi być taka sama. W Polsce większość faktorów pobiera opłaty z góry.
Prowizja faktora - jest to prowizja przygotowawcza płatna za przygotowanie umowy faktoringu. Jest ona pobierana najczęściej procentowo od kwoty przyznanego limitu.
Marża - jest to zarobek faktora z tytułu wykonywanych czynności dodatkowych.
Niektórzy faktorzy stasują tylko dwie opłaty: oprocentowanie i prowizję. Wówczas prowizja łączy w sobie cechy prowizji przygotowawczej i marży za wykonanie usługi. Jest ona płacona przy wykupie konkretnych wierzytelności i naliczana procentowo od wartości wykupywanej wierzytelności.
W przypadku faktoringu prowizja (lub prowizja i marża) są wyższe niż przy kredycie. Wynika to z tego, że jest to nie tylko prowizja przygotowawcza, jak w przypadku kredytu, ale jednocześnie opłata dla faktora z tytułu wykonywanych czynności dodatkowych. Faktorant rekompensuje to sobie zmniejszeniem kosztów obsługi należności w swojej firmie, ponieważ część czynności przejmuje na siebie faktor. Faktorant w wyniku sprzedaży swoich wierzytelności uzyskuje środki pieniężne. Ich kwota jest niższa, niż kwota sprzedanych wierzytelności o opłaty poniesione na rzecz faktora oraz o zablokowaną kwotę (tzw. fundusz gwarancyjny).
W bilansie przedstawia się to następująco:
1. Przed podpisaniem umowy faktoringu (przed sprzedażą wierzytelności):
- po stronie aktywów (w majątku obrotowym) mamy należności od odbiorców
2.- Po sprzedaży wierzytelności faktoringowych:
- po stronie aktywów
- zmniejszają się należności
- zwiększają się środki pieniężne
- opłaty poniesione na rzecz faktora są księgowane jako koszty finansowe
- fundusz gwarancyjny jest księgowany po stronie aktywów jako należności od faktora
Analizując czynniki kosztotwórcze, które banki muszą brać pod uwagę konstruując tabelę opłat i prowizji przedsiębiorca może prognozować koszty faktoringu. Każdy bank kierujący się w swoim działaniu kryterium zysku, przy kalkulowaniu opłat za faktorowanie wierzytelności, musi wziąć pod uwagę:
- koszt przygotowania umowy - zwykle odzwierciedla go jednorazowa prowizja liczona jako procent od przyznanego klientowi limitu
- koszt pozyskania pieniądza służącego do sfinansowania należności
- dodatkowe ryzyko związane z długością terminu płatności - jest ono uzależnione od indywidualnej oceny dłużnika
- koszt dodatkowych usług świadczonych na rzecz klienta
- ryzyko bankowe związane ze standingiem finansowym faktoranta lub jego odbiorcy
Niezaprzeczalnie wymienione czynniki są brane również pod uwagę przy ustalaniu ceny pieniądza postawionego do dyspozycji w formie kredytu, stąd też potencjalny klient ma do czynienia ze zbliżoną ceną obu usług: kredytu i faktorowania.
| Poprzedni artykuł: | Koszty faktoringu cz. 1 |
| Następny artykuł: | Jakie wyróżniamy rodzaje kredytów |