Czym są inwestycje alternatywne

Napisane 10.03.2020 przez BiznesPlan.me

Tagi: inwestycje, forex, giełda walutowa, inwestowanie, fundusze hedgingowe, giełda, GPW, pieniądze, Giełda Papierów Wartościowych, Private Equity,

Inwestycje alternatywne to szerokie pojęcie odnoszące się do wielu zróżnicowanych produktów i usług finansowych. W najbardziej ogólnym ujęciu są to inwestycje, których powodzenie nie zależy od regularnych pozytywnych wzrostów na rynkach akcji. Właściwe zrozumienie i odpowiednie wykorzystanie inwestycji alternatywnych może być kluczem do sukcesu całościowego portfela inwestycyjnego. 

Do kategorii inwestycji alternatywnych zaliczają się wszelkie inwestycje, które nie są tzw. tradycyjnymi formami inwestowania. Jako oddzielna klasa aktywów obejmują one fundusze hedgingowe (hedging), fundusze funduszy, produkty strukturyzowane, Private Equity, konta zarządzane (CTA) na rynku forex i rynkach terminowych, inwestycje w nieruchomości, a także zakup dzieł sztuki i innych przedmiotów kolekcjonerskich.
Według najnowszych opracowań inwestycje alternatywne stanowią nową klasę aktywów obok akcji, obligacji i funduszy inwestycyjnych. Dodanie inwestycji alternatywnych do indywidualnego portfela inwestora powoduje z jednej strony zwiększenie rentowności wyników, a z drugiej zmniejszenie ryzyka inwestycyjnego.

Gwałtowny wzrost popularności inwestycji alternatywnych wywołały przede wszystkim niepewność co do koniunktury na rynkach akcji, a także bardzo zróżnicowane wyniki klasycznych funduszy inwestycyjnych. Najważniejszym atutem inwestycji alternatywnych jest fakt, iż pozwalają one na osiąganie zysków niezależnie od sytuacji na rynkach papierów wartościowych. Co więcej nawet w okresach spadków i załamań koniunktury wyniki te mogą być imponujące.
Inwestorzy nie są uzależnieni od hossy na rynkach akcji głównie dzięki różnorodności kategorii inwestycyjnych oraz wielości stosowanych strategii. Do niedawna inwestycje alternatywne w zasadnie zdominowane były przez inwestorów prywatnych. Jednak w ostatnich latach stały się poszukiwane przez banki i innych wymagających inwestorów instytucjonalnych, m.in. europejskie i amerykańskie fundusze emerytalne czy instytucje ubezpieczeniowe.

Podstawowe zalety inwestycji alternatywnych to - poza wyższymi stopami zwrotu - przede wszystkim zmniejszenie zmienności wahań portfela, zdecydowanie skuteczniejsza dywersyfikacja oraz wykorzystanie niskiej korelacji z innymi, tradycyjnymi klasami aktywów.

Wśród inwestycji alternatywnych najbardziej znaną kategorię stanowią fundusze hedgingowe. Początki tego typu inwestycji sięgają lat pięćdziesiątych XX wieku. Pierwszy fundusz hedgingowy został założony przez Amerykanina australijskiego pochodzenia Alfreda Winslowa Jonesa. Przez 10 lat fundusz działał anonimowo a zasady jego funkcjonowania były bardzo proste. Fundusz zabezpieczał pozycje posiadane przez inwestorów w akcjach poprzez krótką sprzedaż akcji. Pożyczał on akcje znajdujące się na rachunkach w domach maklerskich i sprzedawał je w odpowiednich momentach na rynku, licząc na odkupienie ich w późniejszym terminie po korzystnej cenie. Zysk stanowiła różnica między kursem sprzedaży a kursem odkupienia pomniejszona o koszt pożyczki. Dzięki zastosowaniu tej rewolucyjnej techniki - kombinacji długich pozycji inwestora i krótkich pozycji funduszu - udawało się osiągnąć stabilniejszy wzrost portfela, eliminując gwałtowne spadki jego wartości przy korektach kursów w momentach bessy. Od tego momentu zaczęły powstawać coraz to nowsze strategie i produkty, znacznie rozszerzające spektrum inwestycji alternatywnych.

Wyniki okazały się tak zaskakujące, że poruszyły całym światem finansów ściągając uwagę milionów inwestorów. Zyski, jakie przynosił fundusz Jonesa, były wyższe od wszystkich innych (klasycznych) funduszy inwestycyjnych, nawet po odjęciu 20 procentowej prowizji pobieranej od klientów. W konsekwencji zaczęły dynamicznie powstawać kolejne fundusze. Ich liczba w ciągu zaledwie kilku lat przekroczyła sto. Po pierwszym boomie, na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych nastąpił duży kryzys na rynku i wiele funduszy tego typu zbankrutowało. Wśród tych, którzy przetrwali te trudne czasy znaleźli się tacy znani zarządzający, jak Michael Steinhardt oraz George Soros.

Praktycznie do połowy lat osiemdziesiątych branża ta zamarła, aż w 1986 roku w magazynie Institutional Investor ukazał się tekst o funduszach Juliana Robertsona, które osiągnęły rewelacyjnie wysokie wyniki. Lata  1987 - 1993 to okres powstania nowych inwestycji alternatywnych. Silny wzrost stóp procentowych w USA w połowie lat dziewięćdziesiątych, oraz krach na rynku amerykańskich obligacji przyniósł kilka spektakularnych strat w przypadku alternatywnych form inwestycji. Jednak od roku 1996 obserwuje się coraz większe znaczenie tej branży. O ile w 1990 roku liczba funduszy hedgingowych wynosiła około 300, to teraz przekracza 7000 i wciąż dynamicznie rośnie.

Gwałtowny wzrost zainteresowania tą branżą, widoczny szczególnie od 2000 roku, spowodowany był kilkoma istotnymi czynnikami. Po pierwsze spadło zaufanie do standardowych funduszy inwestycyjnych z uwagi na wyjątkowo zróżnicowane wyniki ich działalności. Po drugie wraz z rosnącą świadomością inwestorów okazało się, że inwestycje alternatywne mogą stać się jednym z elementów dywersyfikacji portfeli inwestycyjnych.

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Komentarz

Podpis *

Email *

Witryna internetowa